آپارتمان نشینی در منطقه شهری اصفهان

از بین نیازهای اولیه بشر (غذا، لباس و سرپناه) تأمین سرپناه، مشکل­ ترین آن هاست. تأمین نیازهای سکونتی بسیار گران است. حتی برای ثروتمندان ایجاد مسکن، بزرگترین سرمایه ­گذاری خانوار محسوب می­ شود. اخیراً حتی خوش بین­ ترین برنامه­ ریزان نیز قبول کرده­ اند که ارزان ترین خانه با ساده ­ترین طرح نیز از قدرت مالی حداقل یک سوم خانوارهای شهری در کشورهای در حال توسعه خارج است. یکی از طرح­ هایی که برای پاسخگویی به حل مشکل مسکن ارایه شده است. ایجاد مسکن به شیوه آپارتمان می­ باشد. این طرح که از سال­ های نه چندان دور برای حل مشکل مسکن در ایران به کارگرفته شده، در شهر اصفهان چندان به کارگرفته نشده است. با توجه به طرح­ های جامع این شهر (که بسیاری شهر را سیمای افقی قرار داده بود) از سیمای عمودی پرهیز شده و جز در مناطق محدودی از شهر، که عدم تعارض با بافت تاریخی و سنتی داشته و این الگو پذیرفته شده است، اخیراً در طرح جامع جدید و در نوشهرهای ساخته شده، جهت سرزیر مادر شهر اصفهان، طرح­ های آپارتمان ­نشینی مورد توجه واقع شده و از این الگو استفاده می ­شود. در مطالعه حاضر برای رسیدن به شناخت آپارتمان­ نشینی در اصفهان، 6 حوزه شهری در محدوده منطقه طرح جامع اصفهان که دارای آپارتمان بوده، انتخاب و به وسیله پرسشنامه مورد تحقیق و مدافه قرار گرفته­ اند. این 6 حوزه مطالعاتی، از نظر بافت فرهنگی، اجتماعی و مکان جغرافیایی تفاوت­ هایی با هم دارند که نتایج مطالعات بسیار جالبی را به ما ارایه نموده است. امید است این تحقیق بتواند رهگشای معضلات و مشکلات این نوع سکونت باشد. اهدافی که از این مطالعه مدنظر بوده به شرح ذیل می­ باشد: 1- بررسی در مورد فرهنگ آپارتمان ­نشینی و رشد و توسعه آن در اصفهان 2- بررسی روابط بین شغل و تحصیلات با آپارتمان­ نشینی 3- بررسی مشکلات آپارتمان­ن شینی 5- بررسی میزان علاقه مردم به آپارتمان نشینی 6- ارایه راه­ حل­ هایی برای معضلات و مشکلات